Γυρίζουμε την Ελλάδα, συναντάμε ανθρώπους του μόχθου και ακούμε τις ιστορίες τους...!
Ένα από τα πιο παραδοσιακά επαγγέλματα που είναι προς εξαφάνιση καθώς οι νέοι πλέον δεν έχουν διάθεση να το ακολουθήσουν, διότι είναι επικίνδυνο και κουραστικό, είναι το επάγγελμα του ξυλοκόπου.
Στο παρελθόν, στη φτωχή μας πατρίδα, ήταν συνήθες φαινόμενο στους δρόμους τα φορτωμένα ζώα, μουλάρια, γαιδούρια που μετέφεραν με δυσκολίες τα ξύλα του χειμώνα.
Τη σημερινή εποχή οι δασικοί συνεταιρισμοί είναι εκείνοι που φροντίζουν για την ανανέωση και καθαριότητα στα δάση ανάλογα με τις ανάγκες των δέντρων.
Στα όρια του νομού Αιτωλοακαρνανίας με την Ήπειρο, συναντήσαμε τον Μιχάλη ντόπιο κάτοικο της περιοχής.
Περπατήσαμε μαζί του στο κοντινό και πυκνό δρυόδασος του Βάλτου και ανασύραμε μνήμες μιας άλλης εποχής... όταν τα φτωχικά σπίτια και οι καρδιές των ανθρώπων είχαν τότε μεγαλύτερη ζεστασιά και αλληλεγγύη!
